Mimo wszystko jeżeli całą serię "Życzenie Śmierci" potraktujemy jako groteskową komedie sensacyjną to może się to okazać całkiem zjadliwe. Śmieszy mnie powtarzający się motyw przestępcy, który ZAWSZE zachowuje się jak dynamiczna małpa, kitowiec z Power Rangers o IQ równym ziemniaka. Poza tym pan Kersey to osoba o ogromnym pechu. Mając w pamięci część pierwszą: 900 napadów tygodniowo w całym Nowym Jorku z czego w pięciu zdarzeniach uczestniczył nasz dzielny czyściciel ulic. Takiego magnesu na opryszków nie życzę nikomu.
Ja momentami nieźle się uśmiałem. 7/10 daję!

Stary, wyluzuj. Przecież to seria filmów sensacyjnych -> rozrywkowych, a nie (kwazi)realistycznych dramatów o walce z przestępczością w wielkich miastach USA.
Z tą
> groteskową komedią sensacyjną
to pojechałeś po bandzie. Co tu jest, kurna, komediowego? Ok, bohater (Paul Kersey) jest w 2-ce komiksowy (w 1-ce co nieco realizmu da się w jego postaci znaleźć), ale bandziory i rozwydrzone łobuzy, no i ten porażający syf i jego mnogość wyglądają bardzo realistycznie. Tym bardziej w połączeniu z innymi filmami "o takim syfie" z okresu koniec lat 1960-ych - wczesne lata 1980-te.
Do polewania to jest np. seria o Gliniarzu z Beverly Hills albo "48 godzin" i "Następne 48 godzin".
Pozdro.

To tylko film i taki zamysł reżysera.
Ale nie zapominaj, że krążył sam nocami w najgorszych dzielnicach Nowego Jorku w latach 70',
gdzie przestępczość była wysoka, a policja nie działała jeszcze tak sprawnie jak obecnie.

To tak jakbyś chciał powiedzieć, że chodzenie samemu ulicami w Polsce jest całkowicie bezpieczne.
A nawet w obecnych czasach chodząc regularnie nocą prędzej czy później mógłbyś trafić na kłopoty.
A co dopiero w latach 70' w Nowym Jorku.

> Paul Kersey nauczy ich moresu

Ja tam widziałem że posyłał ich do piachu a nie czegoś uczył. Ale że mieli przesrane to fakt. ;)

Chyba jak nie gorzej. Sam film ok.